Kur’an’da Rehbet Kavramı Üzerine İnceleme

Kur’an’da ‘rehbet’ kelimesi, korkmak ve ürpermek anlamına gelir. Bu kavram, insanlardan ve Allah’tan duyulan korkuyu ifade eder.

‘Rehbet’ kelimesinin kökeni ‘ra-he-be’ fiilidir ve korkmak, ürkmek anlamına gelir. Bu kavram, korku, hüzün ve kaygının birleşimini ifade eder.

‘Rehbet’, hem insanlardan hem de Allah’tan korkmayı anlatır. Kur’an’da bu kavram, çeşitli ayetlerde yer alır ve müminlerin Allah’a karşı duyduğu korkuyu vurgular.

Örneğin, Kasas Suresi’nde, ‘Elini koynuna sok; kusursuz, bembeyaz çıkacaktır. Korkudan kollarını kendine çek.’ ifadesi, Allah’ın kudretini ve korkulması gereken bir varlık olduğunu belirtir.

Haşr Suresi’nde ise, müşriklerin insanlardan gelen korkuları abartarak Allah korkusunu unuttukları ifade edilir. Bu, müminlerin Allah’tan duyduğu gerçek korkunun önemini gösterir.

Rehbet, müminlerin Rablerinden korkarak ibadet etmeleri anlamında da kullanılır. A’raf Suresi’nde, ‘Rablerinden korkanlar için hidâyet ve rahmet vardır.’ denilmektedir.

Kur’an, müminlere dua ederken Allah’tan korkarak ve O’na yönelerek dua etmelerini emreder. Bu, müminlerin Allah’a olan bağlılıklarını ve korkularını yansıtır.

Rehbet, aynı zamanda hoşlanılmayan şeylerden kaçmayı da ifade eder. Bu kavram, kalbin arzu edilen şeylere yönelmesini engelleyen bir korku olarak tanımlanabilir.

Kur’an’da rehbet kavramı, müminlerin Allah’a olan saygılarını ve korkularını ifade eden önemli bir unsurdur. Bu kavram, dinî yaşamda derin bir anlam taşır ve müminlerin davranışlarını şekillendirir.